De marathon 2015, 4 t/m 6 september: het was een ware nachtmerrie ………….
Hoe is het mogelijk, het ene na het ander mooie weekend hebben we gehad maar naarmate “De Marathon 2015” dichterbij kwam veranderde het weerbeeld drastisch. Dag zomer, welkom herfst! Een beetje regen is natuurlijk niet erg, maar hoosbuien op de vrijdagmiddag wanneer alles nog opgezet moet worden is al iets vervelender, Daarnaast is bekend dat na veel regenval de gemalen volop gaan werken, en dan weet je het wel: stroming, en dit in combinatie met plakkaten afstervend wier zou het drama werkelijk compleet maken. Maar goed, meestal zit het ons wel mee dus dat zou deze keer toch niet anders zijn? Nou, dat bleek niet helemaal waar ……………….
Afijn, ’s morgens moest ik al tussen de buien door de auto inpakken en boodschappen halen, ik werd er toch wel enigszins chagrijnig van. Ook betwijfelde ik of de afzetting van het parcours de weersomstandigheden van de afgelopen nacht en ochtend overleefd zou hebben, dus ik ging maar tijdig die kant uit. Gelukkig viel het mee, ik moest alleen door een late aanmelding van een extra koppel één en ander even verzetten maar dat was wel te overzien. En het was net even droog dus mooi.
Ondertussen bleef het wel regenen, ik had daarom de locatie van de loting uit voorzorg al verplaatst naar een viaduct. Toen iedereen zijn steknummer had geloot en wist in welk tijdvak hij verantwoordelijk was voor de weging (voor deze wedstrijden zijn de deelnemers verplicht een bijdrage aan de weging te leveren) kon iedereen naar de stek en de boel opbouwen. Naar de stek gaan was natuurlijk geen probleem, opbouwen werd wat lastiger. Enorme slagregens joegen over het parcours, het was gebruik maken van de spaarzame momenten dat het even iets minder was om dan snel alvast een oval op te zetten. Deze stond bij ons nog maar net of we werden getrakteerd op een enorme flits, direct gevolgd door een enorme klap: blikseminslag, en wel in een hoogspanningsmast ergens vlak achter ons. Die hadden we niet zien aankomen, dus snel iedereen verplicht de auto in en tijdelijk de wedstrijd even staken ……….
Na enige tijd werd het wat lichter en konden we beetje bij beetje de boel alsnog opbouwen. Snel de hengels erin en vissen maar. Althans, dat was de gedachte. Maar er was een probleem: je zag het eigenlijk niet omdat de wind van links kwam, maar de stroming met daarin wat wierplakkaten vanaf rechts was werkelijk enorm. Je gooide een hengel in, en een half uur later lag de hele handel 50 meter verder naar links. Dit zou een drama worden, dat wist ik wel zeker.
Toch meldde de eerste vis zich al redelijk snel, mijn maatje Johan wist om 19:15 al een vis te vangen, een schubkarper van 4,5 kilo. Dat gaf vertrouwen maar vooral weer een beetje een goed gevoel. De stemming was namelijk nogal aan de lage kant door dat enorme slechte weer (even netjes gezegd) en de vangstkansen leken nihil. Maar niet dus, wij hadden eerste vis op de mat en dat deed ons goed: zoals bekend vissen we een competitie en een goede score (liefst winst voor de volle 10 punten) was nodig om uitzicht op de titel te behouden.
Nadat we de meegebrachte macaroni hadden genuttigd en eindelijk tussen de buien door de tenten opgezet en ingericht waren konden we eindelijk de boel eens een beetje op een rijtje zetten. Het weer was drama en dat zou voorlopig niet veranderen, de stroming was een vervelende factor en datzelfde geldt voor de vele waterplanten. Opmerkelijk was wel dat de ene lijn als een idioot wegdreef met lood en al, terwijl de andere leek te blijven liggen waar hij gedropt was. De oorzaak kon zijn dat een lijn over een wierplakkaat werd uitgevaren waardoor hij makkelijk meegesleept werd, probleem was dat door de golfslag deze plakkaten niet of nauwelijks te zien waren. Het bleef dus rommelen en proberen, en vooral ook een hengel onder de eigen kant. Ennn …….. de toppen zo diep mogelijk onder water en tussendoor wier wat aan kwam drijven tijdig op de kant scheppen. Dat werd werken geblazen maar je moet toch wat.
’s Avonds om 21:00 uur werd er een tweede vis gemeld, het bleek onze buurman Klaas te zijn die een schub van 5 kilo had weten te vangen. Hiermee kwam hij aan kop en won hij ook meteen al een leuke prijs, een “Korda Cutter”.
De nieuwe insteek is namelijk dat er een volledige competitie wordt gevist en dat er geen afsluitende prijzentafels zijn. In plaats daarvan zijn er gaandeweg de wedstrijd wat leuke prijsjes te verdienen, via multi media maken we doorlopend bekend wat de volgende prijs is. Een idee wat enthousiast is ontvangen en waar we dan ook indien de betreffende wedstrijd het toelaat mee doorgaan. Dit alles wordt dan weer mogelijk gemaakt door onze HSV en een tweetal sponsoren:
Raven Fishing en Outdoor (www.raven.nl)
Bossche Boilies (www.bosscheboilies.nl)
De volgende vis meldde zich ’s nachts om 2:00 op mijn hengel, met een gierende fluiter ging de vis er vandoor. Dat laatste heb ik overigens van horen zeggen, ik werd pas wakker door aanhoudend geroep van mijn vismaat die al aan het drillen was. Ik besloot me dan maar om het schepnet te bekommeren en even later lag de vis erin. Het was een zware, dat bleek al snel. Nadat de weegman supervrolijk om 2:10 arriveerde (toch Sil?) werd de vis gewogen, hij bleek 10,2 kilo te wegen, een echte Lage Vaart twintiger. Superleuk maar vooral ook welkom, het gat in de score was geslagen. Dat deze vis een fles Bacardi opleverde was eveneens een welkom gegeven.
Pas de volgende ochtend om 8:45 werd de volgende vis gemeld, wederom bij de buren. Deze keer was het Jeroen die een vis op de mat had, het bleek een bescheiden schubje te zijn van 3,6 kilo waarmee de heren nog geen bedreiging vormden voor de koppositie maar toch wel een stapje dichterbij kwamen. Het werd weer iets spannender dus, en niet alleen kwamen de buren weer een stapje dichterbij, ze waren ook een zak met 5 kilo Bossche Boilies en een potje pop-ups rijker. Hij ging lekker ……..
Gelukkig was het mijn maatje Johan die al heel snel weer de aansluiting wist terug te pakken, hij wist een schub van 4,7 kilo te vangen waarmee onze koppositie weer verstevigd werd. Daarnaast was de prijs die bij deze vis hoorde een mooie jerrycan met kraantje. Ook die was weer ‘in the pocket’, wij waren blij met de vangst (een echte two-tone zelfs) en zagen de toekomst rooskleurig tegemoet.
Het was wel opmerkelijk dat alleen op de eerste 2 stekken werd gevangen, op de andere stekken bleef het angstvallig stil. 1 Koppel was de ellende van het slechte weer, het wier, de stroming, maar vooral het uitblijven van vis zat en besloot de wedstrijd voortijdig te verlaten en huiswaarts te keren. De marathon was in 1 weekend verandert van “een weekendje gezellig op een rijtje langs de vaart” in een “survival of the fittest”. Om dit uit te zingen werd je wel op de proef gesteld, dat was zeker een feit.
Kort daarna werd er toch weer een vis geland, wederom was het Jeroen die een vis op de mat kreeg. Een leuke schub van 7,5 kilo, niet genoeg voor de koppositie maar zo werd het klassement wel weer bijzonder spannend. Beide teams die vis hadden stonden op een aantal van 3, qua gewicht was er een niet al te groot gat meer: 16.1 kilo tegen 19,4 dus een verschil van 3,3 kilo. De gemiddelde vaartschub is iets zwaarder, reden voor ons om alle zeilen bij te zetten en te proberen een eindspurt te maken. Voor Klaas en Jeroen overigens ongetwijfeld ook. Voor Jeroen was er trouwens nog een prijsje uiteraard, een fles “43” kon met hem mee naar Friesland. Helaas liep dit met de prijsuitreiking iets door elkaar maar ach, “The Dudes” lossen dat vast wel op.
Kort hierna besloot ook een tweede team af te haken en voortijdig huiswaarts te gaan, de extreme omstandigheden eisten hun tol. En de omstandigheden waren werkelijk extreem met nog een nacht te gaan en een stroming die maar niet ophield, een stroom wierplakkaten waar geen einde aan leek te komen en met enige regelmaat ook nog een bui.
En toch wist buurman Klaas in de laatste nacht nóg een schubje te vangen! Het was een kleintje van 4,4 kilo, maar wat ons betreft 1,1 kilo te zwaar. Wij werden naar de tweede plek verdrongen en het werd een beetje een hopeloos verhaal. Zou er nog een vis uitkomen? Klaas won overigens nog een mooi tosti ijzer voor aan de waterkant, altijd handig als je een langere sessie maakt. Ook uitstekend geschikt voor dagsessies trouwens ………
De enige prijs die wat langer in de race bleef waren 2 zakken met pellets, 1 daarvan was bestemd voor de eerste vangstmelding van een brasem maar zelfs die liet op zich wachten. Nadat Johan mijn eerste brasem te snel teruggezet had (daar gingen mijn pellets) was ik met de tweede toch snel genoeg om deze prijs alsnog binnen te slepen. Je moet er dan wel even mee op de foto maar ach, ik ken witvissers die af en toe minder in hun netje hebben waarbij ik natuurlijk geen namen zal noemen. Overigens kon Don er deze keer wegens vakantie niet bij zijn ……..
Karper kwam er niet meer op de mat, dat betekende dat Klaas en Jeroen deze “horror wedstrijd” gewonnen hadden. Nooit eerder was een wedstrijd van de KCA op deze locatie zo zwaar, nat, frustrerend, koud en zwaar. Natuurlijk hebben we de buren gaandeweg de wedstrijd goed in de gaten gehouden, en eerlijk is eerlijk, ze hebben er echt hard voor gewerkt. Wij hebben ze alleen maar bezig gezien, altijd in de weer met de hengels dus wat dat betreft (en hierbij wil ik anderen niks te kort doen) in mijn ogen de terechte winnaars. Overigens hebben onze andere buren er dit weekend zoveel wier uit geschept wat anders bij ons zou komen langsdrijven dat een bedankje hier wel op zijn plaats is: Ruud en Raymond bedankt! Overigens respect voor de deelnemers die het einde wel gehaald hebben, dit soort sessies vis je doorgaans niet voor je plezier.
Het was wel fijn dat het zondagmorgen droog was, eigenlijk ging alles weer droog mee naar huis, ideaal. We verzamelden voor de prijsuitreiking op onze stek en begonnen met een prijs die door Klaas en Jeroen in het leven in geroepen: wie doet de beste gok m.b.t. de hoeveelheid karper die op de mat komt?
Degene die de beste gok had gedaan was al afgetaaid, die viel daarom buiten de prijzen. De volgende bleek Klaas zelf te zijn, hij kreeg daarom zijn eigen fles Berenburg overhandigd. Hij besloot hem op zijn beurt weer te schenken aan de organisatie waardoor ik uiteindelijk zelf met deze fles naar huis kon. Leuk gebaar, waardeer ik zeer, top!
Vervolgens werd het tijd om de winnaars te huldigen, Klaas en Jeroen hadden deze wedstrijd gewonnen en scoorden hiermee de 10 felbegeerde punten voor de karpercompetitie. Hiermee blijven ze volop in de race voor het kampioenschap wat op zondag 18 oktober middels een solo wedstrijd beslist zal worden. Wie gaat er naar huis met de hoofdprijs, een waardebon van “Raven Fishing” ter waarde van maar liefst 200 euro?
Vervolgens werd de winnaar van de fotowedstrijd (ook een nieuw item, volgende keer iets meer vis graag) bekend gemaakt. Na een korte stemronde werd het de foto van Rody. Geen fotografisch hoogstandje (dat zal zijn zus waarschijnlijk wel kunnen beamen) maar wel een paatje die de ellende van de eerste dag uitstekend weergaf: wachten in de auto tot het mogelijk was om veilig en enigszins droog weer naar buiten te gaan. Goed gedaan Rody, de waardebon á 25 euro van “Raven Fishing” is je gegund!
En tot slot werden dan de prijzen uitgereikt die gaandeweg de wedstrijd waren gewonnen. Helaas deze keer wat oneerlijk verdeeld maar dat was niet anders. Bovendien heb ik nog prijsjes over, eens kijken wat we daarmee gaan doen. Ik kijk in ieder geval terug op een heerlijk weekend. Oke, er waren momenten dat ik daar anders over dacht maar goed, dat is als alles weer opgeruimd is snel weer vergeten gelukkig. Houden we deze ellende er volgend jaar nog in? Ik zie er wel een uitdaging in, ik zeg “DOEN!”.
