Kort geleden heb ik samen met mijn maatje en 6 anderen op Carplantis gevist. Schitterende plas, uitstekende accommodatie en supermooie stekken. En niet te vergeten: mooie dikke vissen. Natuurlijk wil iedereen vis vangen, maar het leukste is het natuurlijk als zowel jij als je maatje met een paar mooie foto’s naar huis gaan. Het is op dergelijke wateren echter niet uit te sluiten dat op de stek de linkerhoek ‘loopt’ terwijl de rechterhoek dood lijkt en het komt de gezelligheid echt niet ten goed als de één vis na vis vangt en de ander naar een roerloze waker blijft staren. Doorgaans tref je de voorbereidingen samen, dus waarom zou je de vissen ook niet samen vangen?
Run om run.
Om dit te ondervangen is ooit het begrip “run om run” bedacht. Degene wiens hengel als eerste loopt vangt de vis en de volgende vis is, ongeacht welke hengel het is, voor de andere visser. Dat gaat prima totdat er een ‘losser’ volgt: beurt voorbij of niet, en wat is dan de definitie van een ‘losser’? Moet je de vis gevoeld hebben of daadwerkelijk gezien? Of telt een fluiter al?
Vis om vis.
Je kan daar afspraken over maken maar het gaat er meestal toch om dat je allebei vis op de mat wilt hebben. “Vis om vis” (en dan uiteraard karper om karper) is dan wat mij betreft een betere optie. Lossers tellen niet, je deelt de vangsten en iedereen tevreden. Wij deden het zo en dat beviel prima. Maar toch ……..
Starten op eigen hengel.
Wij liepen tegen het probleem aan dat het de eerste dagen echt ‘los’ ging, en daarna viel het stil. We stonden op dat moment gelijk (4 om 4) en de eerstvolgende vis zou voor mij zijn, ik was immers aan de beurt. Gaandeweg bekroop ons echter het gevoel dat er hooguit nog 1 visje zou komen, dat betekende dat mijn maatje waarschijnlijk wel klaar was en dat het voor mij nog super spannend was. Leuk voor mij, minder leuk voor hem. Maar ook daar is een oplossing voor die wij deze week bij andere deelnemers oppikten: 1e run voor degene wiens hengel gaat, 2e voor de andere visser en de 3e wederom voor wiens hengel gaat. Zouden we dat gedaan hebben, dan was het voor beide deelnemers spannend gebleven tot het einde.
De moraal van het verhaal.
“Run om run” is makkelijk gezegd, maar spreek om irritatie te voorkomen wel vooral even duidelijk af hoe beide deelnemers dit precies voor zich zien. Mijn voorkeur is duidelijk:
Vis om vis, en bij gelijke stand wederom starten met de visser wiens hengel gaat. Zo blijft het spannend voor beiden en dat is leuk. Wanneer je maatje een 25 kilo vis vangt op jouw hengel blijft dat zuur maar ach, het blijft toch ook een beetje jouw vis? En het had ook andersom kunnen zijn natuurlijk ………………..
Jos.
